Un blòg, perqué faire ?

Un blòg ? Qu'es aquò ? A de qué servís aquela bèstia ? Ne vaquí una idèa ? Cal èsser un pauc piòt o benlèu un pauc bidorsat per anar racontar sa vida sus internet, sas pichòtas istòrias qu'interèssan pas degun... Nos vesèm pas pro, qu'ajam besonh de passar per aquela maquina per mièlhs nos conéisser e benlèu mièlhs nos apreciar ?

O cal dire, a priòri, èri pas tròp caud, me semblava qu'aquel daquòs èra puslèu fach per los joves e quitament, mai per las joventas en mal d'amor. Per ieu, èra la version modèrna del jornal intim del temps passat.

Pr'aquò, per pas passar per un vièlh colhon nascut a l'epòca dels dinosaures, mas amb coma un pichòt sentiment d'espinchaire, soi anat faire un torn sus la tela, coma se ditz, a la descobèrta d'aquel genre de pròsa salvatja. Devi reconéisser e umilament avoar qu'i trapèri de causas fòrça interessantas. De segur, i vegèri un molon de conariás mai o mens curiosas, folastras, suspèctas e de còps que i a francament fastigosas. I vegèri tanben de causas fòrça seriosas, fòrça engatjadas, militantas ont las gents tòrnan faire lo monde e la societat. I vegèri tanben de causas fòrça agradivas, sovent totas simplas mas pas forçadament simplistas, de causas sens cap de pretension sonque aquela de comunicar, de partejar amb los que o vòlon un pauc de temps, una passion, un libre, una musica, una bona galejada o qué sabi encara. Vertat es, que dins lo nòstre mond de calucs ont sèm totjorn a córrer aprèp sabi pas qué, aquò pòt èsser lo mejan de se pausar un momenton per prene lo temps de soscar, de somiar, de s'escapar dins un autre mond, dins una autra dimension, endacòm mai...

Coma soi un estudiant escrupulós e seriós (las flors son pas caras !!!) e tanben per faire plaser a la nòstra cara Melania que me volguèt, de tota fòrça, e Dieu sap qu'es una proesa, faire dançar al balèti de la Maïada de Vendargues, me soi dich, qu'aprèp tot, podiái, ieu tanben, m'ensajar a la causa. Soi doncas anat sus lo siti indicat e seguiguèri las explicas balhadas. Pas cap de problèma, fins aquí tot se passèt plan. Las dificultats comencèron al moment de trapar un subjècte. De qué diable, anavi parlar ?

Èsser a la debuta d'una pagina blanca es totjorn per ieu un problèma vertadièr, diriái quitament una tortura vertadièra. Desflorar una pagina verge es per ieu un exercici totjorn delicat qu'ai de mal de considerar coma banal e sens importància. D'unes pensaràn qu'aqueles prepauses son plan pretensiós e diràn que me prene un pauc tròp al seriós. Benlèu, pr'aquò, me sembla que l'escritura engatja mai son autor que la paraula lo parlaire. L'escritura, quand vòl èsser personala e vertadièra es mai exigenta. A un moment o a un autre, vos fòrça a vos desabilhar, a vos metre tot nud e coma cadun sap, aquelas situacions son pas totjorn las mai confortablas...

De mai e, acabarai sus aquí per uèi, dins sas consignas, la Melania nos recomandèt de demorar "soft".