Inspiracion... quand es pas aquí !

                   Puta d'inspiracion, perqué t'amagas ? E dins aquel canton de ieu ? Perqué me daissas totjorn cabussar al moment ont ai lo mai besonh de tu ? O sabes que, lo diluns, devi mandar un trentenat de linhas a la Melania que, resconduda darrièr l'ecran de son ordinator tant bèl qu'es novèl, passa son dimenge a espinchar la nòstra produccion. O sabes que, sens tu, soi completament perdut, que, sens tu, mon esperit es completament desvariat e forçat de se rebalar coma una arma en pena, sens tòca, sens rason de viure. E mai, quand ton abséncia se perlonga e dura tròp longtemps, mon pensament ven un ànsia fòrça desagradiva, fòrça dolenta. Perqué jògas aital amb ieu, amb mos nèrvis ? Perqué prenes aital un plaser maliciós a me faire esperar ? Perqué... ?

Sabi, que m'agachas, que me morgas. Sabi que me veses me faire cagar, me crebar lo cuol per ensajar de produsir quicòm d'original, quicòm que sortisca un pauc de l'ordinari e que pòsca un pauc reténer l'atencion del legeire eventual... Alara, perqué demorar aital muda, silenciosa, tant luènha qu'ai l'impression carcanhanta que jamai te tornarai trapar ? Perqué ? O sabes que sens tu, soi pas res e que mon èsser es vuèg e coma sens consisténcia. O sabes que sens la calor de ta preséncia doça e reviscolanta ma vida es un èrm. E mai se lo desèrt es per mantun escrivans un luòc propici a la soscadissa e a l'inspiracion, per ieu es al revèrs un luòc de secada e de patiment.

O sabi plan, te veni sovent quèrre al darrièr brieu, veni sovent te destorbar alara que segurament as quicòm mai de far e benlèu de causas mai importantas o mai seriosas. O sabi, te demandi d'èsser a mon servici quand o vòli, quand decidissi de me metre al trabalh e, vertat, es sovent al darrièr moment dins la precipitacion entre doas pòrtas. O sabi plan que t'agrada mièlhs quand avèm un pauc de temps davant nosautres, quand podèm prene lo temps de soscar, de daissar las causas madurar docetament, de las daissar espelir. En fach, o sabi plan que per tu, los preliminars son tant importants e quitament mai que l'acabament, lo moment ont lo plaser del trabalh complit nos ven envasir e nos apasimar.

O sabi plan que çò que vòles, es de pas èstre utilizada, de pas èstre considerada coma una aisina simpla que se pren e que se daissa a temps e léser. En fach, çò que vòles, es d'èsser reconeguda per çò qu'ès en realitat, per çò qu'ès vertadièrament endacòm en ieu. Çò que vòles, es qu'oblide pas, qu'a totes moments e ont que siam, fasèm pas qu'un. Tot aquò, o sabi e pasmens a cada còp que me cal prene la mirga per acontentar los qu'auràn l'amabilitat de prene un pauc de temps per me legir, dobti de tu, de nosautres,  en fach dobti de ieu.

E pasmens, encara uèi, avèm capitat... las ai, mas trentas linhas e mai trentas doas... Alara, te grandmercegi e fin finala espèri amb despaciéncia lo còp venent.