Amb o sens ?

Amb o sens ? Vaquí la question ! Aquí es la question ?

Question espinosa, vitala se n'es ?

Per parlar verai, per ieu la causa èra ausida e fasiá l'objècte de pas cap de question. O me caliá faire per de rasons de mesa en scèna, que, o devi dire, èran pas per ieu plan evidentas, mas que per Florença, lo nòstre meteire en scèna, semblavan li tenir fòrt de còr. Me soi doncas pas pausat d'autras questions, ai, d'un cèrt biais, obesit aimablament e se pòt dire gaireben bèstiament. De tot biais, per ieu, èra evident qu'un còp passat lo temps ont lo cambiament deviá servir, las causas tornarián lèu coma per lo passat.

Dins la vesprada del jorn de la primièra, lo mai tard possible, coma previst, me soi plaçat davant ma glaça e aprèp los preparatius d'usatge, o fau a l'anciana : mòssi e cotèl mecanic, comencèri lo trabalh. La causa foguèt pas aisida. Dempuèi fòrça temps que l'aviái pas pus practicada, al mens tres o quatre annadas, lo darrièr còp èra per faire plaser a ma filha aprèp la seuna capitada al bachelierat, m'i calguèt prene e m'i tornar prene mantuns cops e es pas pauc dire.

Aprèp un long moment a me bidorsar davant la glaça, en ensajant de pas afrabar lo capital de beutat que me demòra, capitèri enfin a me veire sens. La pel me cremava un pauc mas la resultat èra a la nautor de l'esfòrç provesit. Ni particularament content de ieu, ni decebut. Simplament satisfach d'aver fach çò que deviái faire dins lo temps previst.

Mai leugièr que de costuma mas amb la lanha que caracteriza aquel long moment que precedís la dintrada en scèna, partiguèri per la representacion.

Adieu a totes ! Sulpic pas cap de reaccions...

Adieu Jaume, vas plan ? Las gents m'agachan sens tròp gausar m'espepissar. Se rendon plan

compte que quicòm a cambiat, mas sulcòp, sabon pas dire qué. Puèi, quand realizan, es aquí que los comentaris fusan. - Aquò te va plan ! Aquò te rejovenís, fas aisidament dètz ans de mens ! Ta femna t'a vist ? Aquò va li faire tot estranh !

Ma femna m'a pas encara vist, mas sabi ja sa reaccion. Ela, li agradi mièlhs amb. Tròba que lo fach de n'aver pas me durcís los traches del morre. Alara...caldrà faire amb al mens pendent un temps...

A la facultat, las reaccions foguèron tanben diferentas. D'unes an dich qu'èri fòrça polit sens e que s'èri mens repotegaire, auriái pogut èsser un bon partit. Se cal pas fisar a las aparéncias e pas oblidar que lo naut e lo bas son pas totjorn en bon acòrd... D'autres enfin, volguèron faire circular una peticion per tornar trapar lo Jaume ancian...

Qué faire ? La vida es vertadièrament plan dura. Coma ditz l'autre, cossí far per contentar lo mond e pas decebre son paire ? Sabi pas.

Per contra, çò que sabi e que pòdi afortir sens pas cap de crenta es qu'amb o sens barba, ieu soi totjorn lo meteis. Aquò, o pòdi dire, amb o sens, soi totjorn lo quite Jaume amb sas quitas mancas e sas quitas qualitats. Decididament, lo pichòt que parlava a son moton aviá plan rason : "Se vei plan qu'amb lo còr".